23 – 25 oktober – Membre

Vrijdag (Kinyobi)

Vanuit Viersel en Westerlo kwamen vrijdagavond – na een trip van ongeveer twee uurtjes – de deelnemers aan in Membre, Vresse sur Semois. De mist maakte het bochtige parcours van de laatste 10 kilometer er niet eenvoudiger op.

Dankzij de goede voorbereiding wist iedereen meteen zijn/haar slaapplaats te vinden zodat algauw iedereen klaar was voor het avondspel. Een eerste keer mochten we genieten van het eten van sensei Herwig en sempai Hild. Sensei Willem benoemde de vijf teams (of drie groepen?) zodat iedereen op pad kon. Veel bijgeleerd die avond: met suiker, bloem en eieren kan je veel meer dan pannekoeken bakken en ballonnen kan je niet vullen met water als er lucht in zit. De overwinnaars, maar ook de verliezers, hebben tot vroeg in de ochtend nagekaart over deze leerijke en ontspannende start van het weekend.

Zaterdag (Doyobi)

De ochtend begon onder leiding van sensei Willem om 06.30u met een korte ochtendloop en een opwarming aan de oever van de Semois, een plaats die we de komende dertig uren zouden innemen en beschouwen als onze dojo. De eenzame visser in de rivier heeft het geweten. Om 08.30u worden de eerste ommeletten verorberd en warme koffie sterkt de afgekoelde mens.

Eerste duidelijke opdracht om 10.00u: maak met enkele eenvoudige onderdelen een "makiwara"(stootblok, stootkussen) die ten allen tijde door de teams bij zich dient te worden gedragen. De makiwara was origineel een stuk boomstam van twee meter (halve meter in de grond, anderhalve meter bovengronds) omwikkeld met touw waarop de vuisten, ellebogen, handen en benen werden gehard. Belangrijk punt om te onthouden: Chojun Miyagi Sensei is geboren op 25 april 1888 en gestorven in 1953.

Van 10.15u tot ongeveer 12.30u werd getraind met de bo, onder leiding van sensei Andy. Eenmaal de basisbewegingen onder de knie, mochten we ons verdiepen in de kata ‘Shushi No Kon Sho’.

De voormiddag werd afgesloten met frikadellen en krieken. Aan tafel is het al een stuk rustiger dan de avond voordien.

Na de middag kregen de drie groepen telkens training van sensei Lu, kata Gekisai dai ichi, bunkai en van sensei Guy tai sabaki en tsuki.

Groentensoep als vieruurtje deed zelfs de grootste babbelaar (even) verstommen. Fantastische soep!

Wat volgde voor de lagere graden was uiterst leerrijk: kata Shisochin telkens dertig minuten gegeven door sensei Andy, sensei Lu en sensei Guy. Dezelfde kata onderricht door telkens een andere leermeester werpt een licht op accenten, nuances en doet de leerling sneller de kata in zich opnemen.

Bruine en zwarte gordels mochten zich daarna verdiepen in de katas Sepai en Kururunfa terwijl de lagere graden zich mochten verfrissen of sensei Herwig helpen bij de voorbereiding van de BBQ.

Saturday Night Quiz – met dank aan Michel die een geweldige quizmaster is en plezante en leerrijke vragen en proeven oplegde. Tot ieders verrassing werd de Quiz gewonnen door Team A (“Onderschat nooit uw tegenstander” – Sun Tzu), ook al waren de uitdagingen dikwijls zeer moeilijk.

We onthouden zeker:

• dat in een gemiddelde mensenmond gemakkelijk 36 kauwgomballen kunnen worden opgeslagen en bekauwd;
• drie droge beschuiten moeilijker te verteren zijn dan drie Duvels;
• Go Ju = Hard Zacht. Dit komt uit Bubishi “Inademen verwijst naar de zachtheid terwijl uitademen de hardheid karakteriseert”. Hierop baseerde Chojun Miyagi sensei zich om zijn karate stijl "Goju-Ryu" te benoemen;
• het Atomium negen ballen heeft;
• we ook buiten de karate training de dojo kun moeten naleven: wees nederig en beleefd, dus ook ten aanzien van de quizmaster.

Hoe de avond eindigde is nog niet ten volle opgehelderd, feit is wel dat sensei Willem een krasje boven zijn linkeroog had opgelopen.

Zondag (Nichiyobi)

Dankzij de uurwisseling is iedereen tijdig, d.w.z. om 07.30u op post voor de ochtendopwarming. Na het ontbijt was het voor velen de eerste keer om te trainen met de bokken, het Japanse houten oefenzwaard. Dankzij sensei Andy hebben we op korte tijd enkele basisbeginselen aangeleerd.

Om af te sluiten wordt de makiwara terug centraal gesteld, meer bepaald bij het doorwaden van de Semois. Neen, het water was niet extreem koud, maar sommigen bewogen toch meer dan de anderen. Ja, iedereen respecteerde de regel van de dojo-kun: “Train met volharding en geduld”. Seiza in het water, push-ups onderwater alsof het de evidentie zelf is. De weinig talrijker autochtonen hebben zeker nog tot Kerstavond onderwerpen om over te praten.

De lange trip huiswaarts is hopelijk voor iedereen goed verlopen. Bedankt aan alle deelnemers en zeker tot volgend jaar.

Daisuki desu !!!

Jan-san