Ondertussen is het al weer een week geleden. Vorige week zondag was het OGKKB examen karate in Koersel. Dit voor alle graden lager dan 1ste kyu, zowel voor jongeren als volwassenen. Normaal zou ik hier niet aan mee doen omdat vorige keer de examens in de sporthal door gingen en er behoorlijk wat publiek was.

Niet dat zoiets onoverkomelijk is, maar ik verkies toch achter gesloten deuren mijn marteling te ondergaan. Nu was het zo dat de volwassenen in de lokale dojo hun examen dienden af te leggen. Het examen begon al om 9 uur, zodat we tegen 8:45 in ons pak klaar moesten staan. Dus op zaterdagavond goed op tijd in bed gekropen en een Duveltje minder dan normaal gedronken. Het gevolg was dat ik behoorlijk fit in het strijdtoneeel verscheen. Dat leek voor iedereen wel zo te zijn, ik zag niemand met wallen onder ogen verschijnen.
We hadden met enkele deelnemers afgesproken om samen te rijden. Van onze club was er immers een sterke deelname, ook bij de volwassenen (+16 jaar): Johan, Patrick en Vick gingen voor geel en ikzelf ging voor groen. Marc ging nog een trapje hoger.
Sensei Jef, 6de dan, was onze examinator. Daar was ik toch wel een beetje bang van, vooral omdat hij volgens de geruchten nogal eens andere termen gebruikt dan onze sensei Andy. En dan zacht met Limburg accent uitgesproken, dat leek me moeilijk te worden. Echter, echt zenuwachtig was ik niet. Ik voelde de dag zelf wel wat kriebels in de buik, maar was gerust in de zaak. Dat had ik voor een deel aan de inzet van Johan en Patrick te danken. Die gasten waren zal geruime tijd bezig met het blokken van alle termen en zichzelf zenuwachtiger te maken dan ik me ooit kon inbeelden. Ik kon me toch niet laten kennen en heb dus de laatste week bij mijn dagelijks bezoek aan het kleinste kamertje de Japanse termen herlezen. En dat werkte, nu kende ik toch wel wat meer woorden en dat helpt om de oefeningen uit te voeren.
Het examen startte met een gezamelijke opleiding door sensei Koen zodat het lichaam direct op temperatuur kwam. Daarna snel een schriftelijk theoretisch examen, waar we in groepen per gordel werden onder verdeeld. De vragen waren blijkbaar per niveau anders.
Het praktisch examen zelf verliep vlot, tijdens de technische oefeningen voelde ik hier en daar wel dat het voor mij moeilijk was, maar al bij al was ik tevreden. Kata en bunkai waren gekend, daar was ik gerust in. Fysiek was het lastig, met uitzondering van de lagere gordels (wit) die tijdens het examen nogal wat tijd in zithouding aan de zijkant doorbrachten. Johan en Patrick waren behoorlijk teleurgesteld. Ik vermoed dat ze op een ware marteling hadden gerekend :-).
Op het einde van het examen kwam er nog een potje vechten kijken, wat ik niet zo graag doe. Vorig examen had ik hierbij mijn duim gebroken en dat maak ik liever niet nog eens mee. Maar het hoort er bij en dus ga je er voor. Het verschil tussen de deelnemende clubs was goed zichtbaar, leerlingen van onze club zijn typisch beter in kata en bunkai, anderen vooral in het kumite gebeuren. Dit is natuurlijk niet voor iedereen zo, maar een persoonlijke algemene waarneming, die in een gesprek met leden van de club van Koersel werd bevestigd.
Rond 11 uur eindigde het examen, doordrenkt van het zweet was ik content dat het alweer voorbij was. Er was nog een deliberatie door de senseis en vervolgens was er voor alle deelnemers het goede nieuws dat we geslaagd waren.
Nog een ceremonie waarin de nieuwe obi's werden uitgereikt, ook die van de sensei's die enkele weken eerder examen hadden afgelegd.
Moe en tevreden terug naar huis gekeerd en klaar voor de volgende stap in mijn karate-loopbaan.
Ik vermoed dat sensei Andy behoorlijk fier is op de resultaten die hij tot op heden met zijn club heeft gehaald. Je ziet zowel een gestage groei in aantal leden als in het niveau van de leden. Dat kan alleen door altijd hard te werken en vol te houden. Samen met zijn altijd paraat zijnde co-trainers, co-organisatoren zorgen ze dat de club een leuke omgeving is waar sport en ontspanning goed samen gaan. Dank je wel, heren en dames.